بلاک چین در ابتدا به عنوان پشتیبانی برای ارزهای دیجیتال و بیت کوین مشهور شد، اما به مرور زمان، دسته بندی و کاربردهای آن گسترش یافته و تنوع بیشتری به خود اختصاص داده است. از جمله دسته بندی‌های برجسته بلاک چین می‌توان به بخش‌هایی همچون مالی، بانکداری، تجارت، زنجیره تأمین، حمل و نقل، بیمه، سلامت، حکومت الکترونیک و حتی هنر و سرگرمی اشاره کرد. بلاکچین به صورت یک فناوری غیرمتمرکز عمل می‌کند، به این معنی که هیچ یک فرد یا سازمانی کنترل کامل بر آن را ندارد. در شبکه بلاکچین، هر شرکت کننده (نود) یک نسخه از کل زنجیره بلاک‌ها را در اختیار دارد و همه نودها با یکدیگر در ارتباط هستندو اطلاعات را به صورت مجموعه‌ای از تراکنش‌ها در زمان واقعی به اشتراک می‌گذارند. این معماری توزیع شده اجازه می‌دهد که در صورت خرابی یا حمله به یک نود، اطلاعات موجود در سایر نودها همچنان قابل دسترسی و قابل اعتماد باشد.
در آن زمان، یکی از توسعه‌دهندگانی که احساس می‌کردند بیت کوین هنوز به پتانسیل کامل خود نرسیده است، ویتالیک بوترین، نابغه کانادایی‌روسی علوم رایانه بود. بوترین به‌خاطر محدودیت‌های بیت کوین، روی چیزی که آن را نوعی بلاک چین انعطاف‌پذیر می‌دانست، کار کرد. بلاک چینی که می‌توانست علاوه بر اینکه یک شبکه همتا به همتا باشد، کارهای مختلفی هم انجام دهد. به همین دلیل، نیازی به یک قدرت متمرکز برای مدیریت پایگاه داده خود ندارد. بلاک چین در آینده یک فناوری بسیار مفید و کاربردی در زمینه بازاریابی خواهد بود. با استفاده از بلاک چین نظارت و سنجش اثربخشی کمپین‌های تبلیغاتی افزایش یافته و موارد تقلب تبلیغاتی به حداقل خواهد رسید.
به دلیل وجود سطوح مختلفی از انواع ریسک‌ها در طول سفر یک اثر هنری، بیمه اغلب جزء اصلی‌ترین مسائل به شمار می‌آید. قیمت بیمه به منظور از دست دادن کل اثر هنری یا آسیب‌هایی که ممکن است در طول سفر به آن وارد شود تعیین خواهد بود. در دنیای تجارت فیزیکی، نگرانی اصلی خریدار این است که بتوانند با منصفانه‌ترین قیمت حاضر در بازار معامله خود را به انجام برسانند و همچنین فروشنده حق قانونی برای فروش اثر هنری داشته باشد. با گسترش سریع دارایی های دیجیتال در مناطق جغرافیایی و صنایع، از توکن ها گرفته تا استیبل کوین ها تا نمایش های دیجیتال و مشتقات هر یک، پویایی هیجان انگیزی ایجاد می شود. استفان کنست (Stefan Konst) نظریه‌ی خود درباره‌ی زنجیره‌های رمزنگاری‌شده امن را به همراه ایده‌هایی برای اجرای آن منتشر کرد.
ماینرها از طریق تجهیزات قدرتمند کامپیوتری خود برای استخراج ارز دیجیتال استفاده می‌کنند. شبکه های عمومی این فناوری به همراه ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین کار می‌کنند. در این نوع شبکه، هر شخصی می تواند به آن متصل شود و تراکنش های خود را انجام دهد. همچنین، هر شخصی نیز می‌تواند آن را بررسی کند و تراکنش ها را تأیید کند. شبکه های عمومی بلاک چین به صورت عمومی برای همه افراد در دسترس هستند و برای تأیید تراکنش ها از الگوریتم های رمزنگاری و توافقی مانند Proof of Work (POW) استفاده می کنند.
شبکه اتریوم با ده‌ها میلیارد دلار دارایی قفل‌شده و میزبانی از تعداد بسیار زیادی پروتکل، توکن یا NFT، بزرگترین بلاکچین محسوب می‌شود. بلاک چین برتری‌های زیادی در مقابل یک سیستم بانکی سنتی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره شده است. در شبکه همتا به همتا (Peer to Peer) از امضای دیجیتال برای جلب نظر آن دسته از افرادی که حکم مقامات را دارند، درباره تراکنش ها استفاده می شود. تا پایان ماه مارس، با ۱۱ میلیون بیت کوین در گردش، ارزش کل این ارز از یک میلیارد دلار گذشت و در اکتبر همان سال بود که اولین دستگاه خودپرداز (ATM) بیت کوین در ونکوور، بریتیش کلمبیا راه اندازی شد. با شروع سال ۲۰۱۳، قیمت بیت کوین تثبیت شده و به روند صعودی خود ادامه داد. بنا به گزارش کوین بیس، این صرافی توانسته بود تنها در عرض یک ماه، بیش از یک میلیون دلار بیت کوین به قیمت واحد بیش از ۲۲ دلار بفروشد.
راه‌اندازی شبکه اتریوم فرانتیر (Ethereum Frontier)، اولین نسخه عمومی از بلاک چین اتریوم که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز را به توسعه‌دهندگان می‌داد. ایده بلاک چین ۲.۰ با هدف استفاده از پتانسیل‌های این فناوری در حوزه‌هایی فراتر از انتقال ارزش غیرمتمرکز شکل گرفت. اگر بخواهیم به زبان ساده بگوییم بلاک چین چیست، باید آن را به صورت زنجیره‌ای بلند از داده‌ها در نظر بگیریم.
همچنین، در این لایه امکان مشارکت در کنترل بلاک چین و دسترسی به محاسبات خارج از زنجیره، کانال‌های پرداخت (State Channels)، خوراک‌دهی داده (Data Feed) و ساید چین (Side Chain) فراهم می‌شود. سومین نوآوری این فناوری، تولد «قرارداد هوشمند» بود که در نسل دوم سیستم بلاک چین با نام اتریوم معرفی شد و آینده‌ی درخشانی را می‌توان برای آن پیش‌بینی کرد. برای استفاده از بلاکچین در ردیابی اطلاعات ذخیره شده روی آن، باید به بلاک کاوشگر آن دسترسی داشته باشید.
